شـعـر یـعنـی پــرواز مـحـض

شعر میخوانم که رها شوم به بی کرانگی آسمان از قفسی تنگ ..

شـعـر یـعنـی پــرواز مـحـض

شعر میخوانم که رها شوم به بی کرانگی آسمان از قفسی تنگ ..

در اوج بی کسی خوبم!

در قله های بی کسی م خوبم!

اینجا که ابرهای رها هستند

لبخند میزنم که از این بالا

مردم شبیه مورچه ها هستند!

"سید مهدی موسوی"

نظرات 0 + ارسال نظر
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد