شـعـر یـعنـی پــرواز مـحـض

شعر میخوانم که رها شوم به بی کرانگی آسمان از قفسی تنگ ..

شـعـر یـعنـی پــرواز مـحـض

شعر میخوانم که رها شوم به بی کرانگی آسمان از قفسی تنگ ..

خوشی و ناخوشی

از من مباش دور

که وصل و فراق توست ..

خوش همچو بسط روزی

ناخوش چو قبض روح..

"سیف فرغانی"