شـعـر یـعنـی پــرواز مـحـض

شعر میخوانم که رها شوم به بی کرانگی آسمان از قفسی تنگ ..

شـعـر یـعنـی پــرواز مـحـض

شعر میخوانم که رها شوم به بی کرانگی آسمان از قفسی تنگ ..

تکیه گاه

درخت خشکم و هم صحبت کبوتر ها..

تو هم که خستگی ت رفت ، می پری از من..

"علیرضا بدیع"

علیرضا بدیع تو
پنج‌شنبه 6 آبان 1395 ساعت 14:29
نظرات 0 + ارسال نظر
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد