شـعـر یـعنـی پــرواز مـحـض

شعر میخوانم که رها شوم به بی کرانگی آسمان از قفسی تنگ ..

شـعـر یـعنـی پــرواز مـحـض

شعر میخوانم که رها شوم به بی کرانگی آسمان از قفسی تنگ ..

آدمی ، آه و دمی..

بی سبب درد که هم قافیه با مرد نشد..

آدم بی غم و بی درد دگر آدم نیست..!

"سید تقی سیدی"

تقی سیدی درد غم
پنج‌شنبه 26 آذر 1394 ساعت 00:05
نظرات 0 + ارسال نظر
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد